Przydomowa przestrzeń, zwłaszcza w miastach i na ich obrzeżach, gdzie każdy metr jest na wagę złota, często bywa mniej bądź bardziej ograniczona. Zaprojektowanie jej może stanowić wyzwanie, ponieważ w jednej aranżacji należy w przemyślany sposób połączyć aspekty funkcjonalne z estetycznymi.
Podstawowe elementy, które muszą znaleźć się w strefie wejściowej to podjazd i chodnik prowadzący do drzwi domu. Aby uniknąć „betonozy” w otoczeniu posesji niezbędna jest także zieleń, której aranżacja wymaga stworzenia odpowiednich ram w postaci klombów lub donic. Oprócz kryterium funkcjonalnego niezwykle ważny jest również charakter materiałów budowlanych, których użyjemy do stworzenia tej przestrzeni. Powinny one charakteryzować się trwałością, łatwością utrzymania, rozsądną ceną, ale także interesującym designem, który nada strefie wejściowej reprezentacyjnego charakteru. Warunki te doskonale spełniają prefabrykaty betonowe. To dobrze znany i wszechstronny materiał, z pomocą którego można zbudować podjazdy, ścieżki oraz elementy małej architektury w otoczeniu domu.
Wielki format a może ekoprzyjazny wzór nawierzchni?
Pomysłów na wykonanie przydomowej nawierzchni jest naprawdę wiele. Niemniej jednak największą popularnością cieszą się od lat płyty i kostki betonowe. Głównie dlatego, że producenci stale rozszerzają gamę dostępnych kształtów, kolorów i tekstur, dostosowując ofertę do zmiennych trendów, a także kreując coraz to bardziej inspirujące wzory. Przykładem takiego rozwiązania jest kwadratowa płyta Polbruk Extrano, która posiada gładką fakturę, wymiar 50×50 cm oraz występuje w trzech modnych odcieniach szarości: nerino, stalowym i bazaltowym. O jej szczególnym charakterze decydują jednak charakterystyczne otwory ułożone w nieregularne linie przypominające tygrysie pasy. Poza ozdobą posiadają one jeszcze dwie niezwykle istotne funkcje. Mogą stanowić przestrzenie bioaktywne, a także ułatwiają odprowadzanie wód gruntowych do ziemi. Kolejnym atutem Extrano, oprócz wyglądu i przyjazności dla natury, jest uniwersalna grubość wynosząca 7 cm. Pozwala to na jej ułożenie zarówno na alejce, jak i na podjeździe przeznaczonym dla samochodów do 3,5 tony. Extrano to ciekawy pomysł na niekonwencjonalne wykończenie strefy wejściowej. Dużą popularnością wśród inwestorów cieszą się również płyty o minimalistycznym designie i wielkich formatach. Do takich właśnie należy płyta Polbruk Magna, która jest największą dostępną w ofercie płytą tego producenta. Posiada ona rozmiary: 100×75 cm i 50×75 cm oraz grubości 8 i 10 cm. Charakteryzuje się gładką fakturą i występuje w trzech odcieniach szarości: nerino, stalowym i bazaltowym oraz w jednym beżu – latte. Magna to dobra propozycja zarówno do aranżacji klasycznych, jak i modernistycznych. Przy budowie nawierzchni z płyt Magna można stworzyć jednolitą płaszczyznę z odstępami w postaci fug, choć coraz popularniejsze staje się jej układanie w większych odstępach i wypełnienia przestrzeni pomiędzy poszczególnymi elementami grysem lub drobnymi białymi otoczakami. W ten sposób również tworzymy przestrzenie bioaktywne, które pozwalają ziemi chłonąć wodę. Nawierzchnia nie jest jednak jedynym elementem, o który powinniśmy zadbać w strefie wejściowej. Równie ważną częścią kompozycji jest zieleń.
Pięknie wyeksponowana zieleń zawsze w modzie!
Moda na rośliny, zarówno w domu, jak i przed domem, trwa w najlepsze. Zielone otoczenie poprawia samopoczucie, oczyszcza, jonizuje i nawilża powietrze. Dowodem jest trend urban jungle w architekturze, który zwraca się w stronę naturalnych, zielonych rozwiązań i roślinności. W aranżacji zieleni w strefie wejściowej pomocne są bordery, obrzeża oraz ozdobne murki. Obrzeża mogą pełnić kilka funkcji. Ich podstawowym zadaniem jest stabilizowanie nawierzchni, aczkolwiek coraz częściej są one wykorzystywane także do tworzenia granic pomiędzy aleją czy podjazdem, a zielenią. Takie rozwiązanie wydaje się warte uwagi szczególnie w tym drugim przypadku, bo obrzeże doskonale sprawdza się w roli odbojnika uniemożliwiającego wjechanie na zielony trawnik czy rabatę z kwiatami. Poza tym mogą one pełnić funkcję stricte dekoracyjną, jako wizualna rama kompozycyjna dla zieleni. Doskonale sprawdzają się w tej roli, gdyż zwykle są utrzymane w odcieniach szarości, dzięki czemu efektownie kontrastują z soczystą zielenią roślin. Ich minimalistyczny design nie odciąga wzroku od piękna żywej przyrody. Przykładem jest obrzeże Lingo i Treo. Pierwsze z nich posiada gładką fakturę i prostokątny kształt. Wyróżnia je bezfazowość krawędzi oraz „masywność”, dzięki czemu świetnie prezentuje się w sąsiedztwie wielkoformatowych płyt. Drugie rozwiązanie jest równie ascetyczne w designie, jednak trochę wyższe i nieco bardziej ozdobne, gdyż posiada dekor w postaci fug nadających elementom dynamizmu i lekkości. Alternatywą dla rabat wytyczanych z pomocą obrzeży są murki, takie jak na przykład Albero, który jest nowoczesną wariacją na temat dawnych murków granicznych w Szkocji czy Toskanii. Pojedynczy element posiada długość 41 cm oraz 7,7 cm wysokości, a jego grubość to 18 cm. To, jak wysoka będzie „rama” rabaty wykonanej z murka Albero, zależy od liczby ułożonych rzędów. Pamiętajmy jednak, że murki nie powinny być zbyt wysokie. Z elementów Albero możemy wykonać nie tylko rabatę, ale również donicę. Wtedy układamy z nich obrys donicy, a wnętrze tak powstałej konstrukcji wypełniamy ziemią, w której sadzimy rośliny. Bardzo pomocna w aranżacji przydomowej przestrzeni może być wykonana z betonu, gotowa donica Tigela. Ma ona kształt zbliżony do sześcianu i nie ma dna. Jej wymiary to 40x40x33 cm. Na uwagę zasługuje fakt, że donice Tigela można ustawiać jedna na drugiej, co ma duże znaczenie, gdy dostępna przestrzeń nie jest wielka. Pozwala to również na tworzenie ciekawych kompozycji roślinnych o zróżnicowanych wysokościach.
Strefa wejściowa to bardzo ważna i często stosunkowo niewielka przestrzeń do zagospodarowania, dlatego tak istotne jest jej odpowiednie zaaranżowanie. Jeśli chcemy wywrzeć na odwiedzających gościach dobre wrażenie już od przysłowiowej furtki, warto dobrze przemyśleć wszystkie elementy aranżacji zarówno pod kątem funkcjonalnym, jak i estetycznym. Pamiętajmy o dwóch niezwykle ważnych zasadach – spójności stylistycznej z budynkiem oraz możliwe jak największym wykorzystaniu w projekcie potencjału roślin. Im więcej zieleni, tym lepiej, piękniej i zdrowiej.